De pen van ... Wil van Dooren.

Hallo Ank, Marion en alle VOS Viervoeters,

Afgelopen zomer bezochten we de open dag. Onze interesse ging vooral uit naar de agility cursus. Na verschillende demo’s gezien te hebben zagen we ook het plezier tussen mens en hond. De sfeer, de gemoedelijkheid van “niets moet”, het moet vooral leuk zijn, sprak ons erg aan. We gaven ons op en iedere zaterdagmorgen komen we weer met plezier naar Venlo.

Maar laat ik beginnen met uit te leggen wat de aanleiding was om naar de "Viervoeters" te komen en waarom ik met Teuntje de teckel loop en Wies met Ben. Zeven  jaar hebben we de teckel Teuntje van onze dochter Wies en haar gezin, samen gedeeld. Een lief, aan-hankelijk en rustig hondje. Na 10 jaar zonder “echt” eigen hondje besloten we nog één keer zelf een hondje te nemen. Dat werd Ben uit Spanje, 6 maanden oud. Een snuitje om te zoenen, lichtblonde beetje ruwharige vacht en stelten van poten waar hij zelf af en toe geen raad mee weet. Na wat onderzoek blijkt Ben een Portugese Podengo mix te zijn; hij heeft tomeloze energie, is slim, leergierig, zéér sociaal en zóóó lief! Zijn uitbundige vro-lijkheid is gezellig en laat ons vaak lachen. Aan de lijn lopen en vachtverzorging is niet bepaald gemakkelijk, daar mogen we nog steeds mee worstelen.

Teun.

 Teunpng

De eerste maanden wandelen, of noem het maar trekken, waren afschuwelijk. We hijgden er dus om beurten maar wat achteraan, bij thuiskomst lagen de harttabletjes en pijnstil-lers al klaar en ploften we totaal gevloerd op de bank. Ben ? Die was amper warmgelo-pen...... We moesten onder ogen zien dat zo’n jonge, sterke en temperamentvolle hond niet bij pensionado’s zoals wij, past. Hij had zoveel meer actie en beweging nodig. Wies bood hulp. Al vanaf het eerste moment was het liefde met Ben en ook haar man en kin-deren zijn weg van onze flierefluiter. Zij boden aan weer te gaan delen; de hondjes altijd bij elkaar, bij Wies of bij ons thuis. In het begin huilde ons hart; weer een leeg huis. Ons verstand echter wist dat deze oplossing voor ons allemaal alleen maar positief kon zijn.

Ben.

  Benpng

Afgesproken werd dat Wies en ik op cursus zouden gaan met Ben. Voor hem en vooral ook voor ons zeer leerzaam en vermoeiend, we kropen pootje voor pootje vooruit. Ook Teuntje de teckel onderging met de komst van Ben een metamorfose; ze werd veel vrolijker en vooral veel fitter. Haar eerdere afwijzende houding naar Ben veranderde in een mooie vriendschap. Met haar ietwat hooghartige teckelhouding leert zij Ben wat wel en niet mag in huis en tuin. Ze komt zelfs wel eens van haar hoge sokkel om eens lekker te rollebollen en weer even pup te zijn. Als ze het spelletje niet kan winnen speelt ze zo heerlijk doorzichtig, de dramaqueen. Teuntje teckels alfa rol is nooit een moment in gevaar, haar ego is zo groot als een wolf in schaapskleren. Omdat ze ons in zovele opzichten verraste met de komst van Ben, mocht ook zij mee naar de Viervoeters.

Teun & Ben.

 Teun  Benpng

Tot zover mijn toelichting op onze vierhoeksverhouding. Zaterdags ruiken Ben en Teun aan onze schoenen waar we heen gaan. Ons kroketje gaat ons weer laten zien waartoe ze op haar oude dag ( inmiddels 9 jaar) , nog in staat is. Zij blij, wij blij maar zo ongeveer bij het derde rondje gaat ze op haar kontje. Haar blik, haar houding zeggen me niet te overdrijven. En ik ? Nou ja, ik luister naar my lady! Just for the fun, hè? En Ben, nog altijd het ongeleide projectiel, luidruchtig, vol actie, soms grappig, soms irritant maar buiten kijf; áltijd fun!

Veel plezier hebben ook Wies en ik. De sfeer is gezellig, een toffe groep mensen met dezelfde hobby. Een dikke pluim voor Ank en Marion voor hun goede kennis van zaken maar bovenal ook hun positiviteit, die ons het idee geeft dat het vroeg of laat toch ooit wel eens gaat lukken. Tot dan proberen wij vol goede moed verder en zeker niet met tegenzin!

Tot zaterdag allemaal, Wil van Dooren ( en Teun, Ben en Wies)